Temat na Listopad - Rękę, której nie można pokąsać, należy całować.

WYNIKI

Obrodziło młodymi Autorkami:

* piętnastoletnia Justyna Charkiewicz ładnie rozpoczyna wiersz "z wiatrem":

"zabolało

los kazał klęczeć na grochu"

i ze zrozumieniem interpretuje przysłowie:

"łatwiej wycierpieć swoje", "poruszać się delikatnie na wietrze / produkować zdradę".

* Trzynastoletnia K.T. podpisująca się "Sponex" cały wiersz poświęciła nienawiści, ale zakończyła sentencją: "Pokochaj innych - pokochaj życie". Zachęcam Cię do dalszego pisania, może już bez przywoływania diabłów i "całego świata, Boga, ludzi" ; staraj się skracać myśl. Wiersz jest zbudowany dramatycznie: ma nawet punkt kulminacyjny i finałowe przesłanie.

* Pani Lucyna Siemińska bardzo dosłownie potraktowała temat w wierszu "Pieski żywot"

mojego pana
nie można w żaden sposób polubić
stary zrzęda
rozkazuje nie ruszając się z fotela
wskazującym palcem
wyznacza terytorium
nie swoje lecz moje
ogranicza

najchętniej ugryzłbym
odgryzł ten palec
całą rękę aż po łokieć po ramię
może nawet po zwiotczałą szyję
gdyby nie psia miska
psia kiełbasa
psia kość
oblizuję czule

Z kolei Pani Katarzyna Bereta przeraziła mnie ( i zapewne inne panie, czytające ten wiersz ) linearną perspektywą utraty jędrności skóry i koniecznością nabywania coraz większej ilości kremów. Polubić to, co się ma, co się otrzymuje w zamian, niestety ("metafizyka") - jest to dobra filozofia, ale ta fizyka i fizjologia! Brrrr.

myśli kobiety dojrzałej
zagubiłam gdzieś dawną formę
pozostawiłam jędrność w przeszłych
dniach dziś już tylko kremów coraz
dłuższe rzędy i salon odnowy
liczniejszy w kalendarzu dziś suchość
we wszelkiej postaci tam gdzie była
niegdyś soczystość taka fizyka
ciał ponętnych dla oczu stają się
z czasem bardziej dla ducha a przecież
z oczu coraz piękniejsza wygląda
metafizyka dlatego lubię
siebie wbrew ludziom i modzie

Czyli - w listopadzie, bez nagrody.