"Tutaj było rzeczywiście królestwo pionów. Wkrótce przyzwyczaiłem się do tego dziwnego fenomenu i półmroku, który nas otaczał". – Juliusz Verne
Poznajemy swoją okolicę stopniowo. Przeprowadzamy się w nowe miejsce i rozpoczynamy wędrowanie. Gdzie jest najbliższy sklep, plac zabaw, gdzie zaparkować, którędy najlepiej przechodzić, gdzie iść na spacer. Dalej odkrywamy sposoby na najszybsze wydostanie się w godzinie szczytu. Potem – nie wiadomo kiedy – stajemy się mieszkańcami, bywalcami, niemal z zamkniętymi oczami potrafimy wrócić do domu. Zadomowiliśmy się. I nie zauważamy już miasta, okolicy. Chyba, że zamkną ulicę, zmienią wiatę przystankową, coś nowego zbudują. Coś, co nas wytrąca z tego jak jest, jak „zawsze“ było.
„90° Vertical“ to opowieść o tym, jak beton zmienił nasz sposób życia, to też swoista analiza naszego dziedzictwa i tego jak sobie z nim radzimy – tak najkrócej o swoich zdjęciach opowiada Oliver Buhlig, Niemiec, który na kilka miesięcy osiadł w Warszawie. Poznawał dla siebie miasto, gdzie sklep, dokąd iść na spacer. Przyglądał się głównie prl’owskim sypialniom z wielkiej płyty. Tu się zadomowił, ale nie przestał obserwować. Te blokowiska, to nasze wspólne dziedzictwo – tej części Europy. Inaczej sobie z nim radzimy. Jak to się robi w Warszawie? Ile przestrzeni zabieramy dla siebie, jaką częścią jesteśmy skłonni dzielić się z sąsiadami, ile życia prywatnego pokażemy obcym?
Olivier zauważył pewne prawidłowości, na przykład place zabaw są albo opustoszałe albo tłumnie odwiedzane; może się wydawać, że drzew na osiedlach jest niewiele, tymczasem bez względu na ilość, są przytłoczone architekturą. Wśród bloków nie ma wiele życia, nie licząc godzin wybiegania do pracy i czasu powrotów, spotykamy dzieciaki, trochę starszych osób i wyprowadzających psy.
Na zdjęciach jest nieoczywisty portret Warszawy, sypialni i blokowisk, czegoś co zwykle nie przykuwa uwagi turystów, ani tak naprawdę mieszkańców. Może znajdziecie swoje podwórko, albo okolicę? Może to wszystko wygląda podobnie? A może ma swój unikalny charakter?
Joanna Kinowska, kuratorka wystawy
Oliver Buhlig (ur.1986 Annaberg-Buchholz / Niemcy)
W trakcie studiów na kierunku Nauki polityczne odkrył fotografię jako medium, dzięki któremu może dokumentować świat wokół siebie, ale także jako środek ekspresji i wyrażania siebie. Studia i (często dziwne) prace zawiodły go w wiele interesujących miejsc, mieszkał m.in. w: Chemnitz, Cluj-Napoca, Legnicy, Wrocławiu, Dreźnie, Krakowie i Warszawie. Aktualnie mieszka w Berlinie, gdzie uczy fotografii. Swoje prace wystawiał w Polsce i Niemczech, tam także brał udział w wystawach zbiorowych.
11 lipca (wtorek), godz. 19.oo / Foyer SDK
